Opvoeding:
De kangal is geen hond voor beginners.
Hij heeft een baas nodig die van nature een zeker overwicht uitstraalt.
De beste resultaten bereikt u met een besliste, consequente en liefdevolle opvoeding.
Bij de kangal is het erg belangrijk de opvoeding al heel vroeg te beginnen, omdat eenmaal volwassen exemplaren te sterk en te groot geworden zijn om nog gecorrigeerd te kunnen worden.
Aard:
Evenwichtig, moedig, hard voor zichzelf, gereserveerd ten opzichte van vreemden, soms eigenzinnig en dominant, redelijk zelfstandig, zeer waaks.
Verzorging:
De kangal heeft relatief weinig vachtverzorging nodig dan andere honden.
In de ruiperiode gebruikt u een kam met een dubbele rij metalen tanden om de dode en losse onderharen te verwijderen.
Beweging:
De kangal heeft redelijk veel beweging nodig.
Als ze vrij kunnen bewegen in een grote omheinde tuin, kunnen ze zelf hun lichaamsbeweging bepalen.
De kangal hoort niet thuis op een etagewoning
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
oorsprongkelijke naam
Coban Köpegi
andere namen
Karabash - Kangal - Anatolische Herder-kangaldog
De kangaldog
In Turkije wordt de kangal gebruikt als waakhond bij de kudde en niet als herdershond. Vaak dragen ze een halsband met grote spijkers, dit dient als extra wapen tegen een roofdier. Als het in gevecht komt tegen bijvoorbeeld een wolf, beer of jakhals, dan kunnen de spijkers additionele verwondingen aanbrengen bij de opponent.
Na de sint-bernard is de kangal het grootste hondenras van de wereld. Hij is krachtig, lenig en snel. Bovendien heeft hij een groot uithoudingsvermogen.
De kangal heeft een bezitterige houding wat betreft familie en wier bezittingen, hij is gereserveerd tegenover vreemden en duidelijk geen hond voor iedereen. Hij is erg onafhankelijk en zal dan ook niet de snelste zijn bevelen op te volgen maar, met de goede opvoeding en de nodige discipline zal dit geen problemen opleveren.
Verwacht niet dat ze vriendschappelijk zullen omgaan met vreemde honden. Dit geld voornamelijk voor reuen, maar toch ook voor teven. Ze kunnen heftig reageren naar vreemde honden, zeker indien deze vreemde honden tekenen van dominantie vertonen. Houd de kangal uit de buurt van vechtlustige honden, want een aanvaller zal in een gevecht met de kangal altijd het onderspit delven.
Een kangal is erg gesteld op zijn vrijheid en zeker geen hond in een flatwoning. Deze honden hebben de ruimte nodig om zelf hun beweging te bepalen.
In Turkije spreekt men echter wel over coban kopegi(herdershond) daar vallen meerdere rassen onder zoals: karabash, akbash, karsdog, deze honden zijn echte herdershonden in tegenstelling tot de kangal, die zich alleen maar beperkt tot het waken. In Turkije wordt hij steeds vaker voor dat doel gebruikt vooral bedrijven, huizen, boerderijen en villas worden vaak bewaakt door de kangal dog.
Alles wat bij het gezin hoort, of dit nu kinderen, kippen of katten zijn, wordt als eigen aangemerkt en als zodanig gerespecteerd en beschermd.
Een kangal zal niet alleen het gezin, maar ook het huis en bezittingen verdedigen met zijn leven.
Rasbeschrijving
De kangal is groot, indrukwekkend en uitzonderlijk! Bewaker van kudden en mensen sinds eeuwen. Hij is enorm waaks, buitengewoon snel en wendbaar. In zijn afmetingen en kracht komen zijn Mastiff voorouders tot uiting. Turkse herders vertrouwen hem met een gerust hart hun geiten en schapen toe. Traditioneel leeft hij in weinig bevolkte streken. Eens was hij een jager en gladiator tegelijkertijd, hij versloeg groot wild, waaronder ook leeuwen. De kangal is zeer gesteld op de mensen die hij kent maar, vreemden benadert hij met een zeker wantrouwen. Pups vragen zeer veel aandacht en moeten bijzonder goed worden gesocialiseerd. Het is een hond met een sterke eigen wil en veel behoefte aan ruimte en beweging.
Schouderhoogte: reuen 70 tot 90 cm en bij teven 65 tot 85 cm
Kilo: reuen 40 tot 100 kilo en bij teven 37 tot 70 kilo
Vacht:
De vacht bestaat uit kort, glanzend, aanliggend dekhaar, dat rond de kraag en op de staart wat langer is.
De meest gewenste kleur is effen roomkleurig tot fawn met een zwart masker en zwarte oren.
Verzorging:
De kangal heeft relatief weinig vachtverzorging nodig dan andere honden.
In de ruiperiode gebruikt u een kam met een dubbele rij metalen tanden om de dode en losse onderharen te verwijderen.
Aard:
Evenwichtig, moedig, hard voor zichzelf, gereserveerd ten opzichte van vreemden, soms eigenzinnig en dominant, redelijk zelfstandig, zeer waaks.
Opvoeding:
De kangal is geen hond voor beginners.
Hij heeft een baas nodig die van nature een zeker overwicht uitstraalt.
De beste resultaten bereikt u met een besliste, consequente en liefdevolle opvoeding.
Bij de kangal is het erg belangrijk de opvoeding al heel vroeg te beginnen, omdat eenmaal volwassen exemplaren te sterk en te groot geworden zijn om nog gecorrigeerd te kunnen worden.
Beweging:
De kangal heeft redelijk veel beweging nodig.
Als ze vrij kunnen bewegen in een grote omheinde tuin, kunnen ze zelf hun lichaamsbeweging bepalen.
De kangal hoort niet thuis op een etagewoning
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De kangal is een eeuwenoud ras die oorspronkelijk uit centraal-azië komt. Door de volksverhuizing van de Turken, rond de 10de eeuw, is het samen met zijn baas, die het beschermde tegen allerlei roofdieren zoals: wolven, beren en jakhalzen, meegegaan naar het huidige Turkije. Tevens was de Kangal, en nog steeds, een uiterst effectief middel om de kuddes te hoeden en beschermen. Doordat de Kangal, vooral in de provincie Sivas, relatief geïsoleerd was, is het qua ras uitzonderlijk uniform gebleven. Het gedrag en uiterlijk is in de loop van de eeuwen bijna onveranderd gebleven. De Turkse autoriteiten zijn hier aardig trots op en hebben hier ook de nodige maatregelen voor genomen. Het komt erop neer dat het verboden is om de Kangal uit te voeren naar het buitenland. Reden hiervoor is dat de Kangal een aantal decennia geleden uitgevoerd is naar Engeland en Amerika en dat het daar is gefokt met andere rassen om de Kangal een wat huiselijker uiterlijk en karakter te geven. Dit tot spijt van de Turken, die juist zo trots zijn op het feit dat wat de Kangal zo speciaal maakt op deze wijze teniet wordt gedaan. Een verbod van uitvoer was het gevolg. De naam die de Kangal kreeg van de Amerikaanse en Engelse fokkers was: de anatolische herdershond. Dit is feitelijk gezien incorrect, daar de anatolische herdershond een andere hond is die voorkomt uit andere rassen dan de Engelse versie. Anders gezegd, in Engeland en Amerika is de Kangal gemixt met Labradors en Golden Retrievers om ze zo gehoorzamer en huiselijker te maken, dus je kan dan per definitie niet spreken van een anatolische herdershond. Vandaar dat de Turkse autoriteiten dit ras als zodanig niet erkend.
